Goed aangekomen

Probleemloos door mijn ventje naar luchthaven gebracht waar L1 even tevoren ook aankwam. Na een goeie straffe koffie bij Starbucks Zaventem kon onze trip echt beginnen

Even een déjà vue toen we onderweg waren naar één van de gates aan het einde van de terminal toen men uitriep dat onze vlucht zou vertrekken vanaf B9, net toen we daar passeerden. Deze keer dus geen weg en weer.

Tijdig op vliegtuig, passagier die al op mijn stoel zat weg gejaagd en we waren klaar voor 2.166 km met onze voeten van de grond.

Na een goed dutje werd ik door L1 wakker gemaakt voor een lekkere maaltijd die we nuttigden boven Oostenrijk en Hongarije. Met plezier liet ik mijn het dessert (kaastaart) over aan mijn reisgenoten. 

1 minuutje te vroeg geland en per bus naar terminal. 

En dan... aanschuiven voor de paspoortcontrole. Het leek wel alsof er duizend vliegtuigen tegelijk geland waren en al die passagiers tegelijk door de controle moesten. Onze traditionele chauffeur heeft zich allicht blauw geërgerd aan het lange wachten. Hij stond ons op een schattige manier op te wachten, waarna het traditionele puzzelen om de bagage in auto te krijgen kon beginnen. Niets nieuws onder de zon. Onder de deskundige leiding van L1 en mits een valies op de achterbank tussen L1 en L3 op weg naar Istanbul city. 

Beetje thuiskomen in onze 2e thuis.

Ondanks mijn uitgeprint plannetje slaagde chauffeur erin om toch naar een ander hotel te rijden. Men had hem verkeerde info gegeven. Maar, we zijn er geraakt in de rijstijl van hier waarbij het noodzakelijk is om goed te weten waar de flitsers staan.

L3 zat eerst in haar hotel en ze heeft het er naar eigen zeggen best naar haar zin.

Eventjes later L1 en ikzelf. Betrekkelijk kleine kamer. Meubels beetje verhuisd, kwestie van alle kasten te kunnen gebruiken.

Ons plan om onze quilt bij aankomst naar het museum te brengen konden we door de vertraging aan de controle vergeten. Dan maar eerst Turkse Lira's gaan aankopen en een SIM kaart. Om lang verhaal kort te maken begrepen we in de 3e winkel dat vadertje staat ook hier geld nodig heeft en het dus niet meer mogelijk is om een lokale SIM kaart in een meegebrachte GSM te stoppen. Hopelijk heeft één van onze vrienden nog een afdankertje die we mogen gebruiken en anders zal het zonder zijn, al is het wel heel handig.

Hapje Hap gaan eten, buiten natuurlijk want 't is hier een zalig weertje. Overleggen plannen voor morgen. Zou puzzel worden om een gepland kappersbezoek van mezelf en L1 er nog in te passen. 

Een kleine wandeling, op zoek naar flesjes water, bracht ons langs een kapper. Meteen binnengestapt en ja hoor, het kon nog voor ons. Aan een zacht prijsje tov het thuisfront kregen we onze make over. Zalige hoofdmassage en de manier van knippen is schitterend en hier zelfs onze eerste Turkse koffie gekregen. Buitengestapt bij de kapper om 23u10. Hier krijgt men nog eens wat gedaan !

Aangekomen aan hotel van L3 wou ze nog een foto van onze kapsel maken. Werknemer van dat hotel wou samen met ons op de foto. We lieten hem daarna over aan de goede zorgen van L3 Het zal haar misschien lukken om hel LU te leren zeggen..

Terug in hotel internet uitproberen. Regelrechte ramp in onze kamer. Een fractie van een seconde verbinding en dan weer weg. Net genoeg om bericht per SMS te krijgen dat mijn google account gehackt werd.... en dat minstens 50 keer. Dan maar in lobby gaan zitten om dat inlog probeem in orde te krijgen en dit blogje te schrijven.

De receptionist van dienst begrijpt blijkbaar niets van het probleem. Morgen met handen en voeten duidelijk maken aan iemand die wel Engels begrijpt. Ik hoop vurig dat dit in orde komt. Is hier wel gezellig in de lobby/ontbijt ruimte, maar 'k zou het liever anders willen.

Wat we morgen doen : onze quilts naar museum brengen en 's avonds naar de officiële opening van de tentoonstelling. Tussenin... vernemen jullie (hopelijk) nog wel.

Lappelady gaat nu haar hoofd op nachtkastje zetten zodat haar kapsel nog in orde is voor de opening en 't weerzien van vele vrienden.