Spanning wordt hoger

Ongelooflijk, pas sinds begin deze week is mijn tentoonstellingsquilt echt af. De quilt was tijdig klaar, er ontbrak nog een label omdat er nog geen titel was. Foto van de quilt diende doorgestuurd voor 1 april. De avond van 30 maart kwam dit in "al" orde, alleen die titel hé.
Ik had genoeg ideetjes en zelfs goede ideeën maar 'k kon niet kiezen, misschien wel omdat er, naar mijn bescheiden mening, geen enkel idee bovenuit stak. Tot ik plots het licht zag en neerschreef "Ceci n'est pas un aquarium" Een quilt met knipoog naar René Margritte.


Maandag werd het label op zijn plaats genaaid.
De quilt zelf... die krijg je pas te zien als hij in het museum hangt. Hier toch alvast het label.


Maandagavond is er een modeshow van gequilte kledij. Bij vorige editie kreeg ik de smaak te pakken om het podium te beklimmen... om andermansvrouws zaken te showen. Ik wou dit wel eens herhalen met iets wat ik zelf maakte. Enkele jaren geleden leerde ik een techniek van de "Singing Quilter" Cathy Miller. Toen al wou ik met die techniek aan de slag om een vest te maken.
Die modeshow was de ideale gelegenheid om dit plan eindelijk waar te maken. Het maken van de vest werd een echte uitdaging, vooral toen ik de beslissing nam om ze volledig omkeerbaar te maken. Mocht ik er een titel willen/moeten aan geven dan wordt het beslist "Once in a lifetime" Foto komt later, vanop de catwalk komende week, ondertussen hou ik je zoet met dit klein stukje.

Ondertussen weten we meer over het programma dat ons te wachten staat. Op zondagavond de traditionele "dinner" in een locatie waar we in 2007 ook waren. Brengt herinneringen boven van aperitief bij het zwembad en L1 die wat later vond dat ze moest "roefelen" Lees : het live orkest versterken.

Ik hoor en lees je verzuchting : in onze valiezen kruipen.
Deze madam moet nog heel wat oefenen of een grotere valies nemen, maar zal in de problemen komen met de gewichtslimiet van de bagage.