Veilig thuis met enkele hindernissen

Zaterdagmorgen ingepakt... wat een klus. Plaatsje overgelaten om onze quilts nog mee naar huis te kunnen nemen en op weg naar het museum om onze quilts op te halen en afscheid te nemen.
Op Taksim plein dit beeld geschoten van een Italiaanse groep

Het weer is nog altijd even nat. Doet me eraan denken dat ik met de hulp van een haardroger mijn schoenen voldoende droog kreeg om de terugreis aan te vatten.

In het museum nog enkele foto's genomen. Nu de tentoonstelling gedaan is mogen die foto's getoond worden. 't Is moeilijk om een selectie te maken dus deed ik het lukraak.

L1 ontdekte eerder deze week een leuke functie op haar nieuwe camera. Dit resultaat is wel leuk om te delen.

Nog een leuke babbel met onder andere Nese, quilts afhalen en afscheid nemen. Een afscheid dat nog iets moeilijker was dan verwacht want het zou wel eens kunnen dat de tentoonstelling in de toekomst samensmelt met die in Adana. Ach, misschien een nieuwe Turkse stad gaan verkennen hé.

Onze chauffeur Ismail kwam ons ruim op tijd ophalen, puzzelen om bagage in auto te krijgen en onze laatste rit door de stad kon beginnen. Die rit duurde een stuk langer dan voorzien want de files waren erger dan ooit. Volgens Ismail was iedereen op weg om moederdag geschenken te kopen. Hij en ik begonnen zelfs te vrezen dat we te laat zouden zijn. Door zijn rijstijl hebben we het wel gehaald. Vandaar liep het eventjes zonder problemen.

Op luchthaven een Amerikaan gezien met een wel heel leuke T-shirt en 'k kreeg toestemming tot nemen van een foto.

Na de files op de weg waren er de files met vliegtuigen. Door het vele luchtverkeer stegen we op met 1u20 vertraging. Rest van de reis verliep vlot, terug een lekkere maaltijd zo ergens boven Boedapest. Net zoals bij vorige trip een lekkere chocomousse als dessert.

Afhalen van de bagage werd andere koek. De valies van L1 kwam maar niet op de band dus konden we in de rij gaan staan om klacht in te dienen. Om dit gemakkelijk te maken had men in Istanbul de naam van L1 aan mijn valies gehangen, aan de valies van L3 hing mijn naam, bijgevolg had de ontbrekende bagage van L1 het label van L3.
Klacht probleemloos kunnen indienen met de verzekering dat een verloren valies meestal opduikt en dan thuis bezorgd wordt. Laat ons allen samen duimen dat de verloren valies alleen maar iets langer in Istanbul wou blijven en de terugreis ook snel aanvat.

Tijd voor het bekendmaken van de winnaar van de wedstrijd. In de eerste reactie werd al geraden dat het een reisschaartje is, ééntje dat zelfs heel goed knipt.
Liliane Van Imschoot duim dus maar fel mee dat L1"s bagage snel opduikt want op korte termijn het schaartje terug te gaan kopen op de markt in Kadikoy  is niet echt een optie vrees ik.

Tijd om mijn eigen bedje te gaan opzoeken.
Gelukkige moederdag aan alle mama's

Veel nat water

Nog één nachtje slapen en... terug huiswaarts. Blog eenvoudig houden want er moet ingepakt worden. Foto's vind je dus gewoon onder de tekst.

Vandaag Bosphorus tour gepland, we wisten gisteren dus al dat we veel water zouden zien.
We waren echter minder gelukkig met het water dat van bovenaf kwam, noch met 't water dat een voorbijrijdende auto deed opspatten. Evenmin met 't water dat het mooie uitzicht belemmerde. Enfin, 't was een heel natte dag waarbij L1 haar paraplu goed kon gebruiken. Paraplu wou niet echt meewerken en vond het leuker om 't water op te vangen.
Al van bij 't vertrek van de boot was er een hoek af. Niet van ons maar van ons ticket. Bij terugreis was er zelfs meer dan 1 hoek af. En 't bleef maar regenen.

We blijven er echter de moed in houden. Istanbul liet ons met de regen merken te treuren dat het onze laatste volle dag was.

Lappelady vraagt zich dan af of de regen in het thuisland dan een treuren is omdat we terug komen? We gaan er ons hoofd niet over breken en met haardroger schoenen proberen droog krijgen zodat we niet met natte voeten op vliegtuig moeten stappen.

Volgende blogje zal allicht uit het thuisland zijn en dan maken we de winnaar bekend van L1's wedstrijd. Nog eventjes de spanning erin houden.

Morgen onze quilts ophalen, afscheid nemen van vele bekenden, vriendinnen en vrienden. Een lastige taak maar we nemen zoveel mee in ons hoofd en nog meer in ons hart en weten dat we een stukje van onszelf bij hen achterlaten.
Tegelijk ook blij dat we de achterblijvers op het thuisfront terug zien.

Demodag

Nog eventjes terugkomen op klossen kleurtjes kiezen. Nog woorden nodig bij de buit van Lappelady en L1 ??

Vandaag ging elk zijn gangetje. Terwijl bij L1 en mezelf de dag wat traag op gang kwam was L3 al onderweg naar Topkapi paleis.

Langsheen de weg zag ze nog leuke en soms wel onverwachte zaken.
Deze trap lijkt wel heel goed op deze die in mijn blogje van 27/4 stond, hier dus.

Na een kleine vroege lunch trok L1 naar Emminönü. Net zoals op Taksim lijkt het voetgangers verkeer een mierennest.

Ikzelf werd om 13u verwacht in het museum, dus per Metro erheen zodat ik na de vroege lunch op tijd kon aankomen.. Per toeval een lift ontdekt en gezien dit toch wel makkelijker is dat trappen lopen heb ik die maar genomen. Wees gerust, later teruggegeven ook. Niet op gelet dat ik dan aan de andere zijde van de straat uitkwam.. Eindresultaat : maar nipt op tijd gekomen, dus ruim op tijd.
Helaas geen foto's kunnen nemen tijdens de demo, naderhand van velen de vraag gekregen om samen met hen te poseren. Deze dame haar foto toestel viel defect. Hielp haar uit de nood en stuur haar de foto wel door.

Na de demo op 't gemak "naar huis" en een leuke trap tegengekomen. Trap staat vol met leuke terrasjes. 't Werd wat koud zodat er weinig of geen mensen zaten.

Afspraak was dat we elkaar zouden terugvinden om 18u30 en dat is compleet gelukt.

 Etenstijd dicht in buurt van onze hotels zodat we niet te ver moesten lopen.
De naam van dit gerecht ontsnapt me nu, maar 'k vergeet zeker niet dat het zo heel lekker was en de show om de kruik te breken is de moeite.

Het gaat ons hier goed, heel goed. We voelen ons hier thuis, het weer lijkt op dat in België en e folder van bekende winkelketen in onze buurt viel in onze brievenbus.

De wedstrijd leverde een winnaar op. Wie... zeg ik lekker nog niet. 'k moet toch een reden hebben om na thuiskomst nog iets te bloggen... al is er nog meer dan gespreksstof genoeg. N

Kruiden Kijken Kleurtjes

Ik hoop later nog iets te kunnen schrijven over dinsdag... laat het me nu hebben over woensdag.

Onze trip dient ook om boodschappen te doen. Zo was vandaag de Spice Bazaar aan de beurt om (instant) thee en kruiden aan te kopen.

Bij 't binnenkomen konden we er niet naast kijken dat Fenerbahce kampioen speelt. Trouwens ook in de Covered (of Grand) bazaar kan men er niet naast kijken.

Meteen onze favoriete shop gevonden en we werden er meteen herkend. Men heeft er 't raden naar of het al dan niet waar is, maar in elk geval werden we heel hartelijk ontvangen.
Boodschappen lijstje overlopen. Zijn wij blij dat we deze keer 30 Kg bagage mogen meenemen.
Het plan was om vandaar binnendoor naar de Covered Bazaar te wandelen maar met zoveel aangekochte kilootjes zou dat heel moeilijk worden. De eigenaar had al lopen zwansen dat hij het in ons hotel wou laten bezorgen.

We vroegen hem dan in hoeverre dit aanbod geldig was. Eind van dit verhaal : Lappe Lady ging samen met een jongeman naar hotel, per tram en tunnel, terwijl hij sjouwde met onze aankopen droeg hij ook nog zorg voor mij om overal snel door te komen. Hij wou niet eens betaling aanvaarden, maar aan de aangeboden Belgische chocolade kon hij niet weerstaan. 't Is hem van harte gegund, 't was het waard.

Daarna L1 en L2 teruggevonden aan zijkant bazaar waar ze ondertussen hun hartje ophaalden om naar bloemen, planten en zaden te kijken. L1 heeft plannen met de moestuin.

Dan op weg naar de Covered Bazaar. Weg lijd langsheen het district van allerlei textiel producten.  Zowat geen katoenen stoffen, maar toch wel quilters-voer.

Al die kleurtjes, zo leuk om naar te kijken. Maar kiezen was uiterst moeilijk. 

Hier en daar een kleermaker die zijn "mogelijke" waren showt op kinder paspoppen. Toch beter niet te fel naar de snoetjes kijken, men zou er weleens een nachtmerrie aan overhouden.




De covered bazaar lonkte. Ophalen van de gerepareede juwelen. Die mensen deden een puike job. Daarna ons "Ledermanneke" bezoekje gebracht. Ik beloofde hem mijn vest te tonen. Hij had zaterdag zo goed naar mijn uitleg geluisterd dat hij zich ook een omkeerbare vest maakte, aan één zijde in leder.
Dit moest samen vereeuwigd worden.




Daarna mocht ik zijn laatste creatie bewonderen. Niets voor ons, maar wel prachtig gemaakt. Hij vertelde nog meer over bepaalde toekomst plannen. Onze vriend is goed bezig. Afscheid nemen van hem was niet bepaald eenvoudig.




Dan naar een Pub/Restaurant in de buurt waar L1 een pakketje van een vriendin moest gaan afgeven aan een Turkse jongeman. die heel fel verbaast was dat iemand naar hem vroeg en hij meteen iets in de handen gestopt kreeg.





We konden dan net zo goed daar eten.
Zaten op het verwarmde terras met zicht op een afsluiting waar achter bouwwerken plaats vinden.

Zo'n metalen afscheiding is maar niets moet men daar gedacht hebben. Dan hangen we er maar wat textiel op.en dat hangt daar in weer en wind. Zonde : ja maar 't geeft wel een leuke sfeer aan die straat.

Daarna naar huis.We kochten gisteren op de markt een tas die men kan vergroten en vooral op wieletjes loopt.  L1 liep de drukke winkelstraat in die naar ons hotel brengt; Die wieletje op die straatstenen maakten een hels kabaal in en de mensen kregen al hoofdpijn van haar te zien lopen.




Dag afgesloten met een zelf gekocht wijntje in hotel van L3. We worden daar telkens zo goed ontvangen. Kregen onze wijn geserveerd in mooie glazen, dit terwijl men daar geen alcohol mag verkopen.
Terwijl ik de foto's van de dag op laptop plaatste heeft L1 wat geexperimenteert met haar camera.

Wedstrijd factor is zeker niet vergeten. Tot de uitslag wordt bekend gemaakt kan je ook hier naar kijken.

Tot de volgende waar ik hopelijk kan vertellen over de demo die ik er morgen geef.


Lappelady's bedje roept.

Op reis

Vandaag een reis in een reis gemaakt... met de ferry naar Azië naar de dinsdagmarkt in Kadiköy.
Daarna was ik samen met L1 uitgenodigd door onze (figuurlijk) oudste vrienden voor een etentje, prachtige avond ! Met laatste ferry van de dag naar Europa samen met onze aankopen. Heel moe maar content het hotel bereikt. L3 deed dat enkele uurtjes vroeger en gezien ons late uur van 'thuiskomen' zullen we haar pas morgenochtend terug zien.

Zo veel te vertellen zo veel foto's om te laten zien... maar Lappe Lady haar oogjes vallen zowat toe. Uitgesteld is niet verloren.

Vandaag slechts 1 foto, maar niet onbelangrijk

Wie kan vertellen wat dit voorwerp is krijgt het van L1.
Om te kunnen deelnemen aan dit wedstrijdje moet je reactie geschreven zijn voor zaterdagavond 20u.. Reacties liefst via deze blog dan is meteen duidelijk wie het eerst het juiste antwoord gaf.

Op wolkjes lopen

Gisterenmorgen wakker geworden met regen. Onze hotelier beloofde goed te bidden zodat de zon terug kwam. Het lukte hem zowaar. Toen ik gisterenavond met hem sprak bekende hij me dat hij iets teveel wijn binnen had. Waarschijnlijk was dit de reden dat het vandaag af en toe druppelde of anders liep er toen al iemand op wolkjes zodat de regendruppels er uitgeperst werden.

Deze morgen op stap naar een extra tentoonstelling. Net als tijdens onze vorige trip stelde Etti Koen en haar cursisten tentoon op een andere locatie als vorige keer. Ongelooflijk wat die mensen maken. Bij het binnenstappen van de tentoonstellingsruimte denkt men zowaar binnengestapt te zijn op een tentoonstelling van prachtige schilderijen.



We gingen naar die locatie tevoet vanaf de Metro en moesten zowaar opletten dat we niet naar beneden rolden. De terugweg deden we liever per taxi, zo'n klim wat voor mij en L1 teveel van 't goede.
Bleek aan de Metro een groot shoppingcentrum te zijn, gingen daar eventjes binnen en konden zo het enorm grote plafond bewonderen. Alleen jammer dat die klok stil stond, maar ach, 2 keer per dag geeft ze wel de juiste tijd aan.

Tegen 15u moest ik op repetitie voor modeshow zijn. Na shoppingcentrum naar onze hotels, opfrissen, vest ophalen. Afspraak aan hotel bij L3. Manager is een toffe "knul". Een personeelslid van daar zag je al op foto met onze kapsels. Men wou weten wat er in de hoes zat. Vest geshowd en hij wou ze eens passen. Valt nog best mee ook, alleen heeft hij wat rondingen te weinig. Mocht veel lovende woorden in ontvangst nemen, is gewoon zijn natuur.

Kreeg al rond 14u15 een SMS dat men me daar verwachtte. Tegen dan was ik goed halfweg gestapt met mijn vest in hoes in de handen. Juist, te voet naar theater. De taxichauffeur die we aanspraken vertelde ons doodleuk dat de prijs 35 Lira zou wezen. Dit terwijl het normaal, afhankelijk van drukte van verkeer, iets tussen de 5 en 8 Lira is. 'k Diende hem mooi van antwoord : 8 Lira en niets meer. Hij legde motor stil en liet ons uitstappen met de woorden : dan ga je maar te voet. In een Franse colère hebben we dat dan ook gedaan, we hadden toch de tijd.
De dame die telkens modeshow in mekaar steekt deed terug een puike job. Hier en daar moest wat tekst aangepast. Dan scheur je maar voorzichtig de bladzijden aan flarden en bij gebrek aan beter materiaal gewoon terug aan mekaar rijgen. Eindresultaat : een raar bundeltje paperassen, maar wel heel doeltreffend.

Dan werd het (eindelijk) tijd voor het echte werk.
Mooie dingen zien passeren. Moeilijke locatie om goede foto's te maken. L1 en L3 deden echt wel hun best, maar waar één van hen dit spook vandaan haalde is me een raadsel.
Ik herinner me wel een heel mooi traditioneel trouwkleed.

Ons Japans "maatje" Hiroko had een vestje mee met de titel : Winter is over, spring begins.
Vlinder, lieveheersbeestje? Wie zal het zeggen, maar ze staat er zo schattig mee en 't is best wel een kunstwerk.




Dan werd het mijn beurt. De presentatie van de modeshow gebeurde voor 't eerst door een hier bekende actrice, die dit schitterend deed, al kon ik weinig begrijpen. Goed dat ik wist na wie ik aan de beurt was en dat L1 me kon helpen.  Rondjes lopen op podium, op het afgesproken teken vest uitdoen, binnenstebuiten draaien en terug aantrekken.
Voor de rest van de avond liep ondergetekende op wolkjes. Zo'n reactie van de vele toeschouwers... 'k kroop bijna weg in een spleet van de planken. 'k Paste er niet tussen dus maar verder podium op en neer gewandeld. Toen de afgesproken tekst meegedeeld was en ik podium verliet zei "onze" actrice : Ze geeft ons nu echt wel een probleem, wie kan me zeggen welke kant mooist is"

Op 't einde van de show allemaal samen op podium en daar kwamen de vragen en bewonderende blikken op me af. Mijn wolkjes zweefden iets hoger. Gewoon meegenieten zou ik zeggen. En ja, er waren nog veel leuke kledingstukken te zien, maar deze ervaring is net zoals de titel van de vest "Once in a lifetime" en zodoende mag ik in de spotlight te staan.

  

Daarna kwamen ontelbare quilters vragen of ze me mochten fotograferen. Ze zwermden rond me als vliegen rond een honingpot. Resultaat : 'k stemde toe in een demonstratie van de techniek komende donderdag.

Nog altijd op wolkjes lopende, en bijgevolg terug af en toe een regendruppel, heb ik op het Taximplein mijn victorie gekraaid. De talloze duiven gingen er zowaar van op de vlucht.