Vier Quilterkens zag men ter Turkse markt gaan

Vier Quilterkens zag men ter Turkse markt gaan en de waren waren niet diere !

Dinsdag is er de Dinsdagmarktdag in Kadiköy. Metro in, Ferry op, ferry af, taxi tot de markt en shoppen maar. Leek eerder op Shop till you drop Zodanig dat we onze aankopen moesten "her groeperen" of we raakten er nooit mee terug in Europa. En dan liepen we slechts op minder dan één vierde van de markt rond.







Op de markt verkopen ze een vrucht met de leuke naam Erik. De prijzen schommelden maar hoe dan ook is het beter dat L3 haar versie niet verkoopt, zeker niet voor zo'n spotprijs.

Het blijft verbazen hoe men op de markt en in de winkels zijn waren tentoonstelt en met welke zorg men ermee omgaat. Mannen staan er artichokes te snijden tot alleen het hart overblijft en ondertussen staan ze erbij te zingen dat het een lieve lust is. Aan arbeidsvreugde geen gebrek.

Goed kijken en dan ontdekt men soms wel de aardigste niemendalletjes.  Iemand van ons het aangeschaft? Moet je hen zelf vragen, ik beloofde niet uit de biecht te klappen !












Terwijl we aan "de andere kant" waren Selma's winkel bezocht. Toen we eraan kwamen was winkel gesloten en zoals je op onze snoeten kan zien vonden we het ongelooflijk. Belletje naar Selma die haar verkoopster optrommelde en we konden naar binnen. Zag ik daar de aardigste stofjes die ik net echt wel heel broodnodig had en enkele die mijn naam riepen.
Dit was helaas  het allerlaatste bezoek ooit aan deze winkel die definitief sluit op 1/7/2012.

Met alle spullen van de markt erbij had een kruier nuttig geweest. Ach, handig en slim als we (soms) kunnen zijn vinden we daar ook wel iets op.



Het geplande stukje cultuur, bezoek aan het "Zomerpaleis van de sultan" in het Aziatisch deel van Istanbul moesten we terzijde leggen. Te fel beladen en ondertussen te laat. Dit gaf ons de kans om zonverbrande huid wat rust te geven vooraleer avondeten te gaan zoeken en zo rest er een doel om hier terug te keren net zoals enkele andere ideeën die we uit tijdsgebrek al eerder aan de kant schoven.

Voor het avondeten viel onze keuze op een gezellig straatje. Zoals hier de gewoonte is "ronselt" men de klanten naar binnen, terwijl wij echt wel een gelegenheid zochten om buiten te zitten. No problem ! Die man sloofde zich uit en sleepte op een mum van tijd 4 stoelen en een tafel naar buiten. Daar konden we wel mee leven en zeker toen er nog een tafel bijkwam ook en hij een tweede ging halen. Leek ons toch dat die tweede tafel zou moeten groeien vooraleer we er allemaal een bord voor onze neus konden krijgen. Toen ze onze maaltijden brachten kwamen ze gelukkig ook tot dat besef. Terwijl we nog op ons eten zaten te wachten bij een lekker flesje witte wijn kregen we warme nootjes geserveerd en de ober maakte duidelijk dat dit op zijn kosten was en na de maaltijd kregen we zomaar een dessertbord gevuld met kaas en sinaasappel. Obers leven hier van de fooien en na zo'n charme offensief kreeg hij uiteraard zijn beloning.

Over obers gesproken... enkele dagen geleden troffen we een ober die gecharmeerd was omdat L1 haar best doet Turks te spreken. Daarom wou hij enkele Vlaamse woordjes leren en het was een goede leerling. Bij het afscheid leerde ze hem nog een uitdrukking om iemand een goede avond te wensen. Om het netjes te houden herhaal ik dit beter niet ! Compleet verrast lagen ikzelf en de andere L's in een deuk van 't lachen en we krijgen nog steeds de slappe lach als we eraan terug denken.


Voor het slapengaan was een lekker Turks ijsje aangewezen en we wisten de perfecte plaats hiervoor om niet alleen ijs maar ook wat entertainment te krijgen. We stonden op exact dezelfde plaats als in dit filmpje. IJsje met show Enige verschil hiermee is dat wij de klanten waren en diezelfde man wel meer kunstjes kent. Deze Lappe Lady liet hem ook enkele keren grabbelen naar zijn centen en genoten dan met volle teugen van de chocola, vanille en verkruimelde, verse pistache noten.