Heen en weer

Wekkertje liep deze morgen vroeg af en vlak daarna kreeg ik SMSje dat de 2 reisgenoten aan de kust net vertrokken waren. Tegen de tijd dat ze er waren kwam onze chauffeur er ook net aan. Gewoon perfecte timing.
Geen probleem om onze bagage de auto in te laden en weg waren we, maar niet in één keer want na ongeveer 1 Km ver te zijn kwam ondergetekende tot het besef dat de GSM nog thuis lag. Dan maar effe terug. Op iedere trip moet ik 1 keer tot vaststelling komen dat ik 't spoor van dag toestel kwijt ben. Deze keer hebben we het dus al vroeg achter de rug.

Zaventem bereiken zonder file is een utopie. Onze excellente chauffeur had dit ingecalculeerd. Zodanig perfect getimed dat we valiezen uit auto namen op 't ogenblik dat L3 liet weten dat ze per trein ook net aangekomen was. Zij had uit voorzorg maar liefst 3 treinen vroeger genomen dan oorspronkelijk gepland en maar goed ook. Met de trein reizen is altijd een avontuur, haar trip had de nodige vertragingen.

Ik had ons gisterenavond ingecheckt, bagage afgeven verliep dus heel vlot en daarna een koffie bij... Starbucks natuurlijk. Pas daar begint de reis echt.

Gate 30 blijkt onze bestemming op korte termijn te zijn. Mijn gewrichtjes sputterden sinds gisteren al wat tegen (gaat nu trouwens stukken beter) en dan treft men natuurlijk een gate helemaal op het einde van de vertrekhal. We zijn er ruim op tijd dus zitplaatsen in overvloed om onze wachttijd door te brengen. En dan komt iemand ons heel liefjes vragen of wij vlucht TK1938 willen nemen en ons nog liever meedeelde dat de gate wijzigde naar B7. Lekker leuk tegen de stroom in stappen helemaal terug naar zowat het begin van de hal en nu gebruik te kunnen maken van de rolband.


Rest van de reis verliep vlekkeloos en we kregen een echt wel lekkere maaltijd aan boord. Op het scherm netjes kunnen volgen over welke gebieden we vlogen. Het was heel druk op de luchthaven dus moest het vliegtuig wat "cirkelen" vooraleer te mogen landen. Dat cirkelen niet al te letterlijk nemen. Op het scherm zagen we dat het eerder "heen en weer" was.

Eens door douane staat dezelfde knappe chauffeur als 2 jaar geleden ons op te wachten. Deze keer kwam hij gelukkig niet met een sportwagen maar met grotere auto. Toch had ik een déjà vue. Het inladen van onze bagage ging niet zonder hindernissen. Uiteindelijk kreeg hij alles ingeladen maar dan kon de auto niet meer dicht. Deze 4 praktische vrouwen gaven hem uiteindelijk de nodige stapel instructies en dan lukte het als we toch maar wat handbagage op onze schoot namen. Na de nodige files rond 18u (Turkse tijd) in het hotel. Chauffeur wachtte netjes tot we in onze kamers onze valiezen konden openen om onze quilts in ontvangst te nemen. Die worden morgenvroeg naar foto studio gevoerd om in stijl te fotograferen en daarna opgehangen te worden in 't museum.

Wat later een leuk restaurantje gezocht. Na wat wikken en wegen ergens binnengestapt. Hebben we net besteld als mijn Griekse vriendin me belt met de vraag : waar zitten jullie. OK, no problem, plek afgesproken die we allebei kennen en samen met L2 een eind terug gewandeld om haar "op te halen" zodat ze samen met ons kon eten.
't Was een heel leuk weerzien met Evy. Jammer dat zij zondag al moet vertrekken.

Leuke noot : L2 had een stappenteller in gebruik sinds deze morgen, stand deze avond : 2.828
Ik kreeg er ééntje aan bij aankomst in hotel. Stand deze avond : 4.675
Zijn mijn beentjes nu echt zoveel korter???