Welkom bij Lappe Lady

Lappe Lady wenst u hartelijk welkom op haar blog die opgezet werd in functie van een trip naar Istanbul waar ik samen met 3 vriendinnen, L3 genoemd, de quilterswereld daar onveilig zal maken van 3 tot 11 mei 2012 en op deze manier jullie beetje laat meereizen, al dan niet (verderlicht) gezeten op de schouder van één van de reizigers.
De toekomst zal uitwijzen hoe deze blog daarna zal evolueren.

Nu zo'n 2 jaar later is een nieuwe trip in zicht en jullie mogen opnieuw virtueel meereizen... als de tijd en de internetverbinding meezit

zondag 13 mei 2012

Veilig thuis



De vier Quilterkens zijn allen veilig thuisgeraakt met een vlotte reis, terug lekker voedsel op vliegtuig en zowaar een chocomousse als dessert.
Net voor het huiswaarts keren gingen we onze quilts ophalen in het Militair Museum. We waren er op het gepaste ogenblik. De Kolonel, hoofd van het museum, gaf ons een rondleiding in een afgesloten deel waar stokoude tenten van de sultans zullen tentoongesteld worden. Ter onzer ere werd iemand van het museum opgetrommeld die beweerde de uitleg naar het Engels te kunnen vertalen. We begrepen echter meer van de lichaamstaal van diegene die het in het Turks vertelde. Dit had men blijkbaar snel door en dan kregen we een andere soldaat toegewezen die het naar de Franse taal vertaalde. Tussen het Turks, Engels en af en toe een beetje Duits kon dat Frans er ook nog wel bij. Zijn stopwoordje was "En fait" en "en fait" liepen de gesprekken nu wel vlot, misschien ook wel omdat die man zelf ook kan naaien.

We bewonderden tenten van eeuwen oud, dus de huizen van "toen" van de Sultans, soldaten en anderen. Tenten waarin men zich verwarmde door vuurtjes van blokken hout terwijl er gekookt werd, naast alle andere bezigheden die men in een woning doet. Speciale tenten voor het wassen en opbaren van overledenen.
Tenten in vilt, katoen en zelfs zijde. Ook "stukken" textiel opgehangen met bedoeling om wat schaduw te bezorgen.
Buitenkanten meestal sober, maar allemaal binnenin zo prachtig versierd. We zagen er borduursels en de fijnste applicaties in katoen en zijde, sommigen zelfs met zilver.
Deze tenten zijn loodzwaar en het is een raadsel hoe men er zo fijne versieringen kon op naaien met meestal onzichtbare steken. De kleuren zullen in de loop der eeuwen waarschijnlijk wat vervaagd zijn en toch zijn ze nog heel levendig.

Mooi versierde pijlers houden de tenten recht en daarbovenop werd dikwijls een top geplaatst uit koper. Merkwaardig is de top met een ster met 11 punten.




't Was een mooie afsluiter van een prachtige reis waarbij elk van ons veel inspiratie opdeed en voldaan huiswaarts kon.


vrijdag 11 mei 2012

Mooie liedjes enz...

Weer een dagje niet geblogd. 't Is inderdaad niet zo eenvoudig om het bij te houden terwijl men zoveel te zien en te doen heeft.

Ondertussen ging de prijs van de vruchten met een bekende naam de hoogte in. Misschien moet iemand zich zorgen beginnen maken.


























Om ons eraan te herinneren dat de tijd van gaan bijna aanbreekt gooit men ons nog wat Belgische wafels voor de ogen. Huiswaarts trekken, dus valiezen pakken... dit zal andere koek worden, maar dat varkentje wassen we ook wel.



Morgen naar het museum, afscheid nemen van vele lieve mensen en onze quilts ophalen. Oeps, nog iets voor in onze bagage. We zoeken om er toch nog wat zon ook nog bij te proppen.








Onze laatste avond zit er hier helaas terug op en het thuisfront mag gerust wezen. Deze T-shirt hebben we niet nodig.

Tot in koud Belgenlandje !

woensdag 9 mei 2012

Vier Quilterkens zag men ter Turkse markt gaan

Vier Quilterkens zag men ter Turkse markt gaan en de waren waren niet diere !

Dinsdag is er de Dinsdagmarktdag in Kadiköy. Metro in, Ferry op, ferry af, taxi tot de markt en shoppen maar. Leek eerder op Shop till you drop Zodanig dat we onze aankopen moesten "her groeperen" of we raakten er nooit mee terug in Europa. En dan liepen we slechts op minder dan één vierde van de markt rond.

dinsdag 8 mei 2012

Extra tentoonstelling en meer

Zondag geen blogje geschreven wegens te drukke bezigheden.

's Morgens Evy uitgezwaaid, die moest terug vanwege de verkiezingen in Griekenland waar ze haar stem wou bijdragen. Ik hoop voor haar en alle Grieken dat hun situatie heel snel beter kan worden.

Ons per metro en "taksi" begeven naar een extra tentoonstelling die Selma ons signaleerde. Prachtige werken gezien, historische taferelen, historische kostuums en nog meer als quilt nagemaakt vanuit historische boeken die er ook ter inzage lagen. Om toch maar juiste kleur stof te hebben verven ze die zelf. Het sneed echt onze adem af.


Tentoonstelling was in een pracht van een huis van één der artiesten en we kregen er hapjes, thee en Turkse koffie zoveel we maar wilden. De neef van de dame des huizes was zelfs ingehuurd om als tolk te fungeren.




's Avonds per ferry over de Bosphorus voor het dinner. Deze keer helemaal anders dan anders. Leuk kader, deels binnen en deels in de prachtige tuin van een Grieks Orthodoxe kerk in Azië. Toch was het gezelschap het belangrijkste. De taal kan soms een belemmering zijn vooral als men tussen het Turks begint in het Engels, Frans en Duits. Uitspraak van de avond kwam van Anna : "We all speak Quiltish"




Daarna werden we verder "ontvoerd" in Azië naar het huis van Nuriye. Al spreekt zij alleen Turks... met ons Quiltish lukt het wel, al hielp het fel dat haar zoon en vriendin bereid waren tot vertalen. 'k Denk hier een Turkse zoon gevonden te hebben. We werden er ook ontvangen op talloze hapjes, zowel hartig als zoet. Net als de locale bevolking aten we het met plezier allemaal door elkaar. Uiteindelijk moesten we hen smeken om ons naar onze tijdelijke thuis terug te brengen, 't was al lang bedtijd gepasseerd.



Gevolg : laat ontbijt, luie morgen. Beetje lunch en hop naar 't Museum en repetitie modeshow die maar slecht op dreef kwam. Kan ook gelegen hebben aan 't feit dat we de besprekingen in 't Turks niet echt konden volgen. Alle modellen in spé maakten zich klaar en 2 van ons werden zelfs gevraagd voor het showen van kledij van een ontwerpster uit Hongarije. Ook dat is Quiltish. De pers mocht dan al aanwezig zijn, aanbiedingen voor meer werk in die branche kwamen er nog niet. We wachten vol spanning tot de kranten morgen uitkomen.




Selma zag dat ik wat last had van mijn artritis en gaf me een dosis van haar pilletjes. Ik heb ook een zalf voor de pijnlijke knietjes. Pillen hebben een leuke blauwe (!) kleur en voor de naam van de zalf zijn geen woorden te vinden. In elk geval doet die combinatie wonderen en dat moest gevierd worden met de vloeibare prijs die L1 vrijdag won.




Santé!


zondag 6 mei 2012

Lappe Lady's Lazy Day



Gisteren was het een drukke dag. We bezochten eerst en vooral de Bazaar omdat we er enkele dingen moesten regelen. De juwelier die de ketting van L2 repareerde was blij ons terug te zien.

zaterdag 5 mei 2012

Kirkpare 2012 Opening


Vandaag één en ander uitgespookt in de stad en daarna naar de opening van Kirkpare 2012, bijhorende receptie, ontmoetingen met mensen uit diverse hoeken van de wereld om af te sluiten met een lekker avondmaal. Het is laat, niet teveel tekst vandaag, de foto's laten we voor zich spreken en later volgt wel meer.








Wie me kent weet dat ik zo af en toe eens naar buiten ontsnap. Dan gebeurt het wel eens dat ik dingen zie die een ander mist. Dit  was wel van die aard dat er een foto als bewijs nodig was anders had men allicht gedacht dat ik teveel aan de wijn zat. Sorry voor slechte kwaliteit foto.




Als uitsmijter : wegens het wantrouwen tov de stappentellers had ik vandaag beide tellers aan. Teller links gaf 5.824 stappen aan terwijl rechts slechts 31 gaf.

Na de korte beentjes komt mijn ene kant nu beter vooruit dan de andere.

vrijdag 4 mei 2012

Heen en weer

Wekkertje liep deze morgen vroeg af en vlak daarna kreeg ik SMSje dat de 2 reisgenoten aan de kust net vertrokken waren. Tegen de tijd dat ze er waren kwam onze chauffeur er ook net aan. Gewoon perfecte timing.
Geen probleem om onze bagage de auto in te laden en weg waren we, maar niet in één keer want na ongeveer 1 Km ver te zijn kwam ondergetekende tot het besef dat de GSM nog thuis lag. Dan maar effe terug. Op iedere trip moet ik 1 keer tot vaststelling komen dat ik 't spoor van dag toestel kwijt ben. Deze keer hebben we het dus al vroeg achter de rug.

Zaventem bereiken zonder file is een utopie. Onze excellente chauffeur had dit ingecalculeerd. Zodanig perfect getimed dat we valiezen uit auto namen op 't ogenblik dat L3 liet weten dat ze per trein ook net aangekomen was. Zij had uit voorzorg maar liefst 3 treinen vroeger genomen dan oorspronkelijk gepland en maar goed ook. Met de trein reizen is altijd een avontuur, haar trip had de nodige vertragingen.

Ik had ons gisterenavond ingecheckt, bagage afgeven verliep dus heel vlot en daarna een koffie bij... Starbucks natuurlijk. Pas daar begint de reis echt.

Gate 30 blijkt onze bestemming op korte termijn te zijn. Mijn gewrichtjes sputterden sinds gisteren al wat tegen (gaat nu trouwens stukken beter) en dan treft men natuurlijk een gate helemaal op het einde van de vertrekhal. We zijn er ruim op tijd dus zitplaatsen in overvloed om onze wachttijd door te brengen. En dan komt iemand ons heel liefjes vragen of wij vlucht TK1938 willen nemen en ons nog liever meedeelde dat de gate wijzigde naar B7. Lekker leuk tegen de stroom in stappen helemaal terug naar zowat het begin van de hal en nu gebruik te kunnen maken van de rolband.


Rest van de reis verliep vlekkeloos en we kregen een echt wel lekkere maaltijd aan boord. Op het scherm netjes kunnen volgen over welke gebieden we vlogen. Het was heel druk op de luchthaven dus moest het vliegtuig wat "cirkelen" vooraleer te mogen landen. Dat cirkelen niet al te letterlijk nemen. Op het scherm zagen we dat het eerder "heen en weer" was.



Eens door douane staat dezelfde knappe chauffeur als 2 jaar geleden ons op te wachten. Deze keer kwam hij gelukkig niet met een sportwagen maar met grotere auto. Toch had ik een déjà vue. Het inladen van onze bagage ging niet zonder hindernissen. Uiteindelijk kreeg hij alles ingeladen maar dan kon de auto niet meer dicht. Deze 4 praktische vrouwen gaven hem uiteindelijk de nodige stapel instructies en dan lukte het als we toch maar wat handbagage op onze schoot namen. Na de nodige files rond 18u (Turkse tijd) in het hotel. Chauffeur wachtte netjes tot we in onze kamers onze valiezen konden openen om onze quilts in ontvangst te nemen. Die worden morgenvroeg naar foto studio gevoerd om in stijl te fotograferen en daarna opgehangen te worden in 't museum.


Wat later een leuk restaurantje gezocht. Na wat wikken en wegen ergens binnengestapt. Hebben we net besteld als mijn Griekse vriendin me belt met de vraag : waar zitten jullie. OK, no problem, plek afgesproken die we allebei kennen en samen met L2 een eind terug gewandeld om haar "op te halen" zodat ze samen met ons kon eten.
't Was een heel leuk weerzien met Evy. Jammer dat zij zondag al moet vertrekken.

Leuke noot : L2 had een stappenteller in gebruik sinds deze morgen, stand deze avond : 2.828
Ik kreeg er ééntje aan bij aankomst in hotel. Stand deze avond : 4.675
Zijn mijn beentjes nu echt zoveel korter???